Grupa: Administrator 
Lokalizacja: Warszawa
Posty: 39 #18910
Od: 2007-10-4
| Filo- przyjaźń ; sofi- mądrość. Umiłowanie mądrości.
Mądrość oznacza rozumienie rzeczywistości, jej praw i zasad a także dróg i metod do zrozumienia rzeczywistości , umiejętność odróżniania wiedzy prawdziwej od pozornej, faktów od złudzeń, dobra od zła, piękna od brzydoty.
Mądrość jako cecha intelektu, cechę moralną człowieka polegającą na posiadaniu prawdziwej wiedzy i umiejętności życia w prawdzie i prawdomówności. Mądrość człowieka dostrzegamy w jego myślach i czynach. Oznacza ona dojrzałość i doświadczenie duchowe jednostki
Co jest powodem filozofowania
Zdziwienie, wątpienie, uświadomienie własnej słabości, świadomość tego, że wszystko nas zwodzi, cierpienie, śmierć, poczucie winy, brak porozumienia i komunikacji.
Zdziwienie jako źródło filozofowania
Wg Platona i Arystotelesa przyczyną filozofowania jest zdziwienie połączone z zachwytem i podziwem.
Dziwienie się prowadzi do poznania. Dziwiąc się uświadamiamy sobie własną niewiedzę.
Szukamy wiedzy dla samej wiedzy i w celu uniknięcia niewiedzy, a nie aby zaspokoić potrzeby praktyczne.
Żeby stać się filozofem potrzeba nam zdolności dziwienia się światem. Dzieci pod wpływem dorosłych zatracają tę naiwną zdolność. Filozofia uczy tej zdolności na nowo.
Czy wszystko jest oczywiste, czy wiemy wszystko o sobie, dlaczego się boimy, dlaczego kochamy, zdradzamy…
Zdziwienie dokonuje się w patrzeniu na rzeczy, niebo, świat.
Wyraża się ono w pytaniach:
Co było na początku?
Czym jest świat?
Skąd wziął się świat? Jak powstał?
Dlaczego coś istnieje?
Dlaczego świat jest taki jaki jest?
Dlaczego nasze życie się kończy?
Czy ma ono wartość i sens?
Czy pytania te są uzasadnione, czy da się bez nich żyć?
Wątpienie jako źródło filozofowania
Sceptycy greccy św. Augustyn , Kartezjusz, Dawid Hume znaleźli pobudkę do filozofowania w wątpieniu.
Sceptycyzm to postawa polegająca na wątpieniu.
Wątpienie występuje przeciwko zadowoleniu które wynika ze zdziwienia i podziwu.
Wątpiący mówi, że nic nie jest pewne, ani prawda, ani życie, ani wartości.
Czy we wszystko można wątpić? Czy wszystko można zanegować?
Żeby to sprawdzić trzeba spróbować po kolei wątpić we wszystkie nasze poglądy naukowe ( logiczne, matematyczne, biologiczne itp.)
Wątpienie jest metodą filozofowania, staje się u Kartezjusza źródłem krytycznego zbadania każdego poznania. Bez radykalnego zwątpienia nie możemy mówić o prawdziwym filozofowaniu. Ważne jest jednak dokąd ( do jakiego rodzaju pewności) przy stosowaniu tej metody dojdziemy, czy uda nam się wątpienie przezwyciężyć i nie popaść w zwątpienie (rozpacz).
Działy Filozofii ogólnej Szczegółowej
Ontologia - byt istnienie rzeczywistość
Epistemologia - teoria poznania, prawda
Antropologia - człowiek
Aksjologia - wartości
Etyka i estetyka- dobro zło, piękno brzydota
Logika i metodologia nauk - poprawne myślenie Filozofia języka
Filozofia religii
Filozofia kultury
Filozofia przyrody
Filozofia społeczna
Filozofia prawa
inne
Ontologia: filozoficzna nauka o bycie (metafizyka)
Zajmuje się istotą i sposobami istnienia wszelkiego bytu ( przyrodniczego, boskiego, psychologicznego) początku świata, struktury i budowy rzeczywistości . Nazywana jest filozofia pierwszą, ponieważ pyta o pierwsze i podstawowe zasady bytu i myślenia. Uważana za podstawowy i najważniejszy dział filozofii dostarczający założeń innym działom filozofii oraz naukom szczegółowym.
Epistemologia: filozoficzna teoria wiedzy- teoria poznania. Jest nauką o istocie , warunkach, źródłach, i granicach naszej wiedzy, poznania i doświadczenia. Bada pojęcie prawy i prawdziwości. Analizuje krytycznie założenia, metody, pojęcia i cele poznania naukowego.
Antropologia filozoficzna: stawia pytania o naturę człowieka, czym jest człowiek w ogóle. Czym różni się człowiek od innych istot (roślin, zwierząt , Boga )? Jakie zachowania są typowo ludzkie w porównaniu do innych bytów? Czy człowiek jest bytem czysto biologicznym? Jaki jest stosunek duszy do ciała? Czy mimo zmienności człowiek posiada jakąś niezmienna naturę? Jakie jest jego miejsce w świecie , w kosmosie, w społeczeństwie? Jaki jest sens jego życia?
Aksjologia: to filozoficzna nauka o wszelkich wartościach społecznych, kulturowych, poznawczych, etycznych, estetycznych, ekonomicznych i wielu innych.. To ogólna teoria wartości badająca ich istnienie, poznanie, rodzaje, konflikty miedzy innymi. Rozpatruje zagadnienia nadrzędne w stosunku do takich dyscyplin jak: etyka, estetyka, a także ekonomia czy epistomologia.
Etyka i jej działy
Etyka to filozoficzna teoria zajmująca się moralnością.
Wyróżniamy:
etykę nomatywną
opisową (przedstawia i wyjaśnia czym są konkretna moralność, jakie są konkretne wyobrażenia, poglądy na dobro i zło moralne)
metaetykę
Etyka normatywna nie zajmuje się opisem. Wskazuje jak ludzie powinni żyć, co czynić, jak działać w sposób dobry i słuszny, jak rozwiązywać problemy moralne i konflikty wartości moralnych. Ukazuje zasady i normy racjonalnego i sprawiedliwego działania oraz zasady wspólnego życia. Wskazane przez etykę zasady i normy w zależności od przyjętej filozofii mogą powoływać się na autorytet zewnętrzny (religijny, społeczny).
Filozofia sofistów i relatywizm
Filozofia sofistów
• „człowiek jest miara wszechrzeczy” => to jedyne zdanie zachowane z głównego dzieła PROTAGORASA, można je różnie interpretować.
Relatywizm sofistów
Czy istnieje prawda powszechnie obowiązująca?
• Nie ma prawdy powszechnie obowiązującej,
• Prawda jest inna dla każdego człowieka (subiektywna)
• Poznanie jest względne.
Relatywiści głoszą, ze świat jest lub powinien być na „miarę” człowieka, tj. dostosowany do jego potrzeb. Każda prawda zależy od człowieka który ja mówi lub stwierdza, np. choroba jest zła dla chorego, ale dobra dla lekarza.
Sprzeczności i mowy ogólne
Czy każda rzecz stosownie do okoliczności jest piękna czy szpetna? Np. kolczyki w różnych częściach ciała?
Czy sprawiedliwość jest tym samym co niesprawiedliwość? Np. kradzież czegoś co jest własnością wrogów?
Czy prawda jest tym samym co fałsz? Np. czy kiedy kłamca mówi, ze kłamie to czy jednocześnie kłamie czy mówi prawde?
Odpowiedź Protagorasa:
• Nie istnieje dobro czy zło obiektywne
• To co jest złe dla jednego, jak choroba, jest dobre dla innego
• Kłamstwo, kradzież, przemoc itp. są lub mogą być czymś dobrym, jeśli wymagaj tego okoliczności
Praktycyzm i pragmatyzm sofistów:
a) Prawda jednego człowieka posiada wyższość nad prawdą innego człowieka, o ile posiada większą użyteczność praktyczną.
b) Nie dochodzimy nigdy do równej siły argumentów (nie wiadomo np. czy prawo jest narzędziem w ręku ludzi silnych, czy słabych, czy może jest wzajemną gwarancją bezpieczeństwa).
Co jest najważniejsze?
• Walka i siła argumentów
• Wartościowe jest tylko to, co użyteczne, skuteczne w życiu, życiowo przydatne i wygodne (praktycyzm i pragmatyzm)
Według sofistów, możemy stwierdzić, że coś jest lepsze lub gorsze. Uważają, że nie można powiedzieć, że coś jest dobre bądź złe.
Relatywizm etyczny i społeczny
Normy prawne, moralne, religijne są „umowne”. Obowiązują w różny sposób, zmieniają się w zależności od czasu i miejsca. Jeżeli są np. umowne, to można je odrzucać, gardzić można poglądami społ.(umownymi). Można uznać, że lepsze jest prawo silniejszego lub tego, co ma więcej władzy.
Sofiści o religii..?
... „o Bogach nie potrafię powiedzieć, ze są, ani że ich nie ma. Wiele bowiem rzeczy przeszkadza mi to wiedzieć, niejasność samej rzeczy i krótkość życia ludzkiego.”
Sokrates
• Twórca etyki autonomicznej, nauczyciel Platona. Oskarżony o bezbożność i demoralizowanie młodzieży. Skazany na śmierć za filozoficzne poglądy przez wypicie trucizny. „Sztuka jest umrzeć godnie.”
• Podstawowe pytania jego filozofii: Czym jest dobro? Jak żyć godnie? Co to jest cnota?
• Miał duży wpływ na „myśl europejską”. Głosił racjonalizm (rozum). Porównywano go do Jezusa.
• „Wiem tylko jedno, ze nic nie wiem” – mało wiemy o życiu.
• Wyrocznia w Atenach powiedziała, ze Sokrates jest najmądrzejszy.
• „Poznaj samego siebie a stanie przed Tobą otworem cały świat” – należy badać wiedzę ludzką, człowieka i jego duszę, świat i określić, co jest dobre dla człowieka.
• Cnota – to dzielność człowieka, cecha moralna. Dobro jest cnota.
|
